What is choroby dekompresyjnej?

Choroba Dekompresyjna (Decompression Sickness)

Choroba dekompresyjna, zwana również chorobą kesonową lub DCS (Decompression Sickness), to stan patologiczny wywołany gwałtownym obniżeniem ciśnienia otoczenia. Najczęściej dotyka nurków, pilotów, astronautów oraz osoby pracujące w środowiskach o wysokim ciśnieniu, takich jak tunele lub kesony.

Przyczyna:

Główną przyczyną choroby dekompresyjnej jest zbyt szybkie zmniejszenie ciśnienia otoczenia. Podczas przebywania w środowisku o podwyższonym ciśnieniu, gazy obojętne (głównie azot) rozpuszczają się w tkankach organizmu. Zbyt szybkie zmniejszenie ciśnienia powoduje, że rozpuszczone gazy zaczynają się wydzielać w postaci pęcherzyków. Te pęcherzyki mogą blokować naczynia krwionośne, uszkadzać tkanki i prowadzić do różnorodnych objawów. Zrozumienie procesów https://www.wikiwhat.page/kavramlar/fizjologii%20nurkowania jest kluczowe w profilaktyce.

Objawy:

Objawy choroby dekompresyjnej są różnorodne i zależą od lokalizacji pęcherzyków gazu. Mogą obejmować:

• Bóle stawów: Charakterystyczne, przeszywające bóle, często w dużych stawach (ramiona, kolana, biodra).
• Świąd skóry: Często opisywany jako "pchły".
• Wysypka: Zwykle marmurkowata.
• Zmęczenie: Niezwykłe uczucie zmęczenia i osłabienia.
• Zawroty głowy i nudności: Mogą wskazywać na zaangażowanie układu nerwowego.
• Problemy neurologiczne: Mrowienie, drętwienie, osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia widzenia, trudności z koordynacją, utrata przytomności.
• Zaburzenia oddechowe: Duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej (tzw. "chokes").
• Wstrząs: W ciężkich przypadkach.

Czynniki ryzyka:

Istnieje wiele czynników, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia choroby dekompresyjnej. Najważniejsze z nich to:

• Głębokość nurkowania: Im głębiej, tym więcej gazu rozpuszcza się w tkankach.
• Czas nurkowania: Dłuższe nurkowania zwiększają ilość rozpuszczonego gazu.
• Szybkość wynurzania: Zbyt szybkie wynurzanie uniemożliwia stopniowe wydalanie gazu.
• Temperatura wody: Zimna woda sprzyja rozpuszczaniu się gazu.
• Otyłość: Tkanka tłuszczowa gromadzi więcej gazu.
• Wiek: Starsze osoby są bardziej podatne.
• Kondycja fizyczna: Zła kondycja fizyczna może zwiększyć ryzyko.
• Dehydratacja: Odwodnienie zmniejsza przepływ krwi i utrudnia wydalanie gazu.
• Lot samolotem po nurkowaniu: Niskie ciśnienie w samolocie może sprzyjać powstawaniu pęcherzyków.
• Wady serca: Niektóre wady serca mogą zwiększać ryzyko.

Leczenie:

Podstawowym leczeniem choroby dekompresyjnej jest rekompresja w komorze hiperbarycznej. Polega ona na ponownym zwiększeniu ciśnienia, co powoduje zmniejszenie się pęcherzyków gazu i umożliwia ich stopniowe wydalenie. Leczenie https://www.wikiwhat.page/kavramlar/hiperbaryczna%20terapia%20tlenowa (HBOT) powinno być wdrożone jak najszybciej po wystąpieniu objawów. Dodatkowo stosuje się tlenoterapię, nawadnianie i leczenie objawowe.

Profilaktyka:

Najważniejsze w zapobieganiu chorobie dekompresyjnej jest przestrzeganie zasad bezpiecznego nurkowania:

• Planowanie nurkowania i trzymanie się planu.
• Przestrzeganie limitów głębokości i czasu nurkowania.
• Powolne wynurzanie z przystankami dekompresyjnymi.
• Unikanie nurkowania w zimnej wodzie.
• Utrzymywanie dobrej kondycji fizycznej.
• Unikanie latania samolotem bezpośrednio po nurkowaniu.
• Prawidłowe nawodnienie.
• Wykorzystywanie tabel dekompresyjnych lub komputerów nurkowych.
• Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa nurkowania: https://www.wikiwhat.page/kavramlar/bezpieczne%20nurkowanie%20procedury.